• ΜΑΓΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

    100cm x 100cm 100cm x 100cm 100cm x 100cm 60cm x 30cm 150cm x 100cm 50cm x 35cm 100cm x 70cm

    100cm x 100cm

    100cm x 100cm

    100cm x 100cm

    60cm x 30cm

    150cm x 100cm

    50cm x 35cm

    100cm x 70cm

    mapostolou1@gmail.com



    […] Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή –
    φωνή που μπαίνει
    μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
    και την ευφραίνει […]
    Κ. Π. Καβάφης


    Μάγδα Αποστόλου: Τοπία του Ασυνείδητου

       To μυαλό γεννάει εικόνες οι οποίες εκδηλώνονται πολλές φορές  χωρίς να μπορούμε συνειδητά να τις ερμηνεύσουμε. Εικόνες  που περιλαμβάνουν ασυνείδητους φόβους και πάθη, ανάγκες και επιθυμίες, πεποιθήσεις και συναισθήματα. H Μάγδα Αποστόλου τους δίνει μορφή δημιουργώντας έργα με μικτές τεχνικές, ακρυλικά, λάδια και επικολλήσεις (χαρτιά και υφάσματα), με κύριο θέμα της τη θάλασσα.
    Η τέχνη της δεν μιμείται ούτε αναπαριστά άμεσα την εξωτερική πραγματικότητα αν και η αρχική πηγή των συνθέσεών της είναι ορατή. Οι υφές των υλικών που χρησιμοποιεί, οι πινελιές, τα σταξίματα, τα χρώματα και οι φόρμες συγκινούν τον θεατή και τον αφήνουν ελεύθερο να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του και να δώσει τη δική του ερμηνεία στο κάθε έργο.
       Η ζωγράφος ονομάζει τα έργα “τοπία του ασυνείδητου” γιατί έχουν προκύψει από την ανάδυση εικόνων από το ασυνείδητο. Έτσι, η αεικίνητη θάλασσα, όσο αλλάζει χρωματισμούς, μπορεί να συνδεθεί με ποικίλα συναισθήματα που είναι ταυτόχρονα και τα κρυφά ή φανερά συναισθήματά της ίδιας. Είναι το μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στο ασυνείδητο της ζωγράφου και το συλλογικό ασυνείδητο. Όπως λέει χαρακτηριστικά η ίδια: “Η θάλασσα για μένα εκπροσωπεί τη μητέρα όλων των έμβιων όντων. Συνδέεται με την αρχή της ζωής στη γη, την αφετηρία της εξέλιξης των ειδών και την κατάσταση πριν από τη γέννηση. Αποτελεί αφορμή για γαλήνεμα ή αναστάτωση ενώ ταυτόχρονα προκαλεί θαυμασμό. Είναι η αφορμή για να δώσω σχήμα στα δικά μου εσωτερικά τοπία”.
       Η θάλασσα υπήρξε πολλές φορές η έμπνευση για τους ζωγράφους, τους συγγραφείς και τους ποιητές. ‘Ήρεμη ή κυματώδης, έχει περάσει σε στίχους, πίνακες και θεατρικά έργα. Στους καμβάδες της Μάγδας Αποστόλου απεικονίζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να καλέσει τον θεατή να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα που πηγάζουν από το ασυνείδητο. O φόβος, η γαλήνη, ο θυμός, η περισυλλογή, η ένταση, το μυστήριο, η απειλή, η αμφιβολία, το δέος, παίρνουν τη μορφή μιας θάλασσας που άλλοτε μοιάζει με μικρή λίμνη και άλλοτε είναι ανοιχτή και μεγάλη σαν ωκεανός. Δεν είναι παρά οι εσωτερικές εικόνες του ψυχισμού της ζωγράφου που θέλουν να επικοινωνήσουν με αυτές του θεατή, δίνοντας το έναυσμα για πολλές σκέψεις και συνειρμούς όσο προκαλούν έντονα συναισθήματα.
       Το ενδιαφέρον που έχουν τα έργα είναι ότι η ζωγράφος μοιάζει να είναι μέσα στη θάλασσα την ώρα που τη ζωγραφίζει και όχι παρατηρητής της από απόσταση. Χωρίς να την ενδιαφέρουν οι κανόνες της προοπτικής και η πιστή απεικόνιση των αποχρώσεων που παίρνουν ο ουρανός και η θάλασσα κάποια συγκεκριμένη ώρα της μέρας, συλλαμβάνει την οπτική εντύπωση που μπορεί να γεννήσει ένα τοπίο. Άλλοτε αναλύει την οπτική της αντίληψη και άλλοτε την αποτυπώνει με απόλυτη ελευθερία, εκφράζοντας πάντα την ιδιαίτερη εσωτερική οπτική της. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν παρατηρεί τα συναισθήματά της για να τα εκλογικεύσει, αλλά τα ζει αποδίδοντάς τα ταυτόχρονα με σχήμα και με χρώμα. Πρόκειται, λοιπόν, για την τέχνη της ζωής που γίνεται την ίδια στιγμή και τέχνη. Και που, σαν τη θάλασσα, κρύβει φουρτούνες και μυστικά που αποκτούν φωνή για να γεννήσουν νέα πνευματικά μονοπάτια.

    Ήρα Παπαποστόλου
    Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης