Άννα Φιλίνη
2015-2018
ΩΔΗ ΠΑΡΑΛΙΩΝ ΠΕΤΡΩΜΑΤΩΝ
Η δεξιά πλευρά του ημικύκλιου προφυλάσσει τον ορμίσκο από τους νοτιάδες. Απαρτίζεται από σκούρους καφέ όγκους πετρωμάτων, που δεν είναι πολύ ψηλοί αλλά, καθώς ορθώνονται μέσα από τη θάλασσα στη σειρά, θυμίζουν θαλάσσιους δαίμονες. Ο μεσαίος όγκος έχει στην κορυφή του υπολείμματα από ανοιχτόχρωμα πετρώματα: Ο Πρωτέας, θαλάσσιος δαίμονας που οι θαλασσινοί τιμούσαν ως προστάτη στις τρικυμίες.
Η πλάτη του ημικυκλίου ακουμπά σε απόκρημνα βράχια της Άνω Μεριάς ύψους 7-8 μέτρων. Ολόκληρη αποτελείται από μαγγανιούχα πετρώματα. Έχουν μέσα τους νερά με μπλε αποχρώσεις, που διαμορφώνει κυρίως το μαγγάνιο. Απάνω τους αναγνωρίζεται ένας καβαλάρης: Ένας Τρίτωνας πάνω από τα κύματα.
Στην άκρη του πέτρινου τοίχου, εκεί που πλησιάζει τους τυρκουάζ σχιστόλιθους, το πέτρωμα αλλάζει. Διαπερνάται από μια λωρίδα έντονου μπλε μαγγάνιου, που στον ήλιο στρέφεται στο βαθύ βιολετί. Μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα, με διάμετρο πάνω από μέτρο, έχει αποσπαστεί και κυλήσει κοντά στη θάλασσα: Ο Ομφαλός. Είναι το κέντρο από όπου φαίνεται να ξεκινούν και να διαχέονται όλα τα διαφορετικά γύρω πετρώματα.
Στο κέντρο του ορμίσκου ξεπηδά μέσα από τη θάλασσα ένας λείος, σχεδόν κυλινδρικός, λίθινος όγκος ύψους περίπου τριών μέτρων. Η επιφάνειά του έχει διάχυτα νερά μαγγανίου. Στην πιο προστατευμένη πλευρά του φλοιού του έχει διαμορφωθεί εξ αιτίας της σύγκλισης εκεί κυμάτων από διαφορετικές κατευθύνσεις, ένα κατακόρυφο εξόγκωμα, σαν σπονδυλική στήλη. Όλοι οι γύρω βράχοι, οι δύο συστάδες και η πέτρινη πλάτη του ορμίσκου, προστατεύουν αυτόν τον κυλινδρικό βράχο από τους ανέμους. Αυτή είναι η Αφροδίτη, που αναδύεται. Τη ζωγράφισα σε τρεις διαφορετικές όψεις: την ανατολική, τη νότια, τη δυτική. Ο ορμίσκος υπάρχει για αυτήν. Για να ξεπροβλάλλει η Αφροδίτη πάλι και πάλι μέσα από τη θάλασσα…
Άννα Φιλίνη, Απρίλιος 2018
