IRINI MONOMMATOU

• bio - cv
  Eirini Monommatou was born and raised in Athens where she still lives and works. She is a graduate of the Athens School of Fine Arts (painting), she was nominated for a scholarship and in 2006 she graduated from the workshop of professor Anastasios Hristakis with Honors. Subsequently, she expanded her area of expertise via specialization in Special Education entitled “Special Education Topics: Learning Disabilities and Dyslexia” in the National Kapodistrian University of Athens in 2009 – 2010. Furhtermore, she completed her M.A Degree under the title “Emotional – Affective Dynamics and Education” in the University of Rome Tor Vergata, Italy in 2014 – 2015. She has taken vigorous action as an arts teacher as well as an instructor in the KETHEA Center “ENDRASI” and as an organizer of the International Day against Drug Abuse. Additionally, she has also been a volunteer in cultural centers as well as in the Department of Ceramics and Sculpture in the Lighthouse for the Blind of Greece helping both people visually impaired and people with multiple disabilities. Since 2009, she has been working as an arts teacher in Special Education; she has participated in group exhibitions, while she has held a solo exhibition of great significance in The 48 Hour Film Project ATHENS 2008 Festival entitled “48 Hours” which was organized with the initiative of the Municipality of Athens and supported by the Hellenic Ministry of Culture. Her works can be found in private collections in Greece and abroad.
• solo shows
  Η γκαλερί ArtΠρίσμα στον Πειραιά, παρουσιάζει την ατομική εικαστική έκθεση της Ειρήνης Μονομμάτου με τίτλο: ''Προβολείς του Απείρου'' σε επιμέλεια της Ιστορικού της Τέχνης Νικολένας Καλαϊτζάκη.
  Διάρκεια έκθεσης: 10 Μαρτίου – 2 Απριλίου 2017
  Η Ιστορικός της Τέχνης, Ίρις Κρητικού, σημειώνει για το έργο της εικαστικού Ειρήνης Μονομμάτου στον συνοδευτικό κατάλογο της έκθεσης:
  «Η φωτεινή λωρίδα της ζωγραφικής·
  
  Προτείνοντας μια πλαστική γλώσσα και εφευρίσκοντας μια προσωπική γραφή αναγνωρίσιμη ήδη από τα σπάργανα της διατύπωσής της, η Ειρήνη Μονομμάτου, κινείται με εξαιρετική ευχέρεια ανάμεσα στη γραφιστική απλούστευση και τον ζωγραφικό συμβολισμό, ανάμεσα στην έκδηλη τρυφερότητα για τα μικρά ανθρώπινα στιγμιότυπα και το υποδόρειο, δημιουργικό χιούμορ που πηγάζει από τα επιδέξια καρέ ενός εν εξελίξει επινοητικού και εκλεκτικιστικού ζωγραφικού κόμικ. Οι «Προβολείς του Απείρου», καταπιάνονται με πολλαπλές εύθραυστες ισορροπίες: οι ημέρες και οι νύχτες οικείων, γνωστών και αγνώστων ηρώων που κατοικούν το σύμπαν της ζωγράφου, αναπτύσσονται σε επάλληλες οριζόντιες ενεργές ζώνες, λούζονται στο νυχτερινό ψυχρό μπλε, ιππεύουν γοητευτικά ελλειπτικά υβρίδια λευκών ελεφάντων και φτερωτών αλόγων, γλιστρούν απαλά σε φανταστικές τσουλήθρες υδρορροών, αγωγών και αστικών δικτύων, φωτίζονται από το αινιγματικό κίτρινο φως μιας πανταχού παρούσας γυμνής λυχνίας, χορεύουν υπό τους εικονοποιημένους ρυθμικούς ήχους μιας μικρής νυχτερινής μουσικής τζαζ. Διαψεύδοντας ωστόσο τα διατυπωμένα στεγανά της μηχανικής και επαναληπτικής φύσης της, η ζωγραφική της Μονομμάτου όπου η φωτογραφική ακρίβεια και η στυλιζαρισμένη φόρμα συνυπάρχουν με τη χαρά της ελεύθερης και αεικίνητης δημιουργικής διαδικασίας, εμπεριέχει πληθώρα αυτοσχέδιων και επιτόπιων εφευρημάτων και πολλαπλές νησίδες αναπάντεχης περιπέτειας. Ο πλανόδιος θίασος της ζωγράφου, διανύοντας εξακολουθητικές εύθραστες ισορροπίες και κατοικώντας σε οργανικές επινοημένες δομές, άλλοτε ταξινομείται σε σοφά ρυμοτομημένες από την ίδια λωρίδες δράσης κι άλλοτε ξεχύνεται και παρελαύνει γοργά στις λεωφόρους μιας άγνωστης πόλης. Συνομιλεί με το κοντινό άπειρο δρασκελίζοντας γέφυρες από βαμβάκι και χαρτί, στήνοντας μυστικά λούνα παρκ, διασκεδάζοντας σε επουράνια τσίρκα. Και όταν πέφτει η νύχτα, ακουμπώντας την ορατότητα του θεατή σε ελλειπτικούς φωτεινούς κύκλους, βυθίζεται σε αναπαυτικές πολυθρόνες ανάγνωσης. Η παράδοξη γοητευτική υπερεαλιστική ανθρωπογεωγραφία της Ειρήνης Μονομμάτου, εγγράφεται σε πυκνούς μπλε ορίζοντες κινηματογραφικών σεναρίων, στιγμών και ωρών, κατοικεί σε grisailles ρευστών συνευρέσεων και μικρών γεγονότων. Και οι ιδέες και οι εκτελέσεις, τα αντικείμενα και τα σύμβολα, οι έντονες γραμμές και οι κορεσμένες φόρμες, οι λυχνίες και οι προβολείς, εξερχόμενα από τη μικρή βαλίτσα των συνέργων της ζωγράφου, διαπερνώντας τα όρια του καμβά, αναζητούν και εντοπίζουν επίμονα τους μικρούς φωτεινούς κύκλους της ύπαρξης που τρυπώνουν και κατοικούν πίσω του - εντός μας.» Ακόμη η Ιστορικός της Τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης Νικολένα Καλαϊτζάκη, αναφέρει: «Πώς το Άπειρο μπορεί να χωρέσει μέσα στον μικρόκοσμο μας; Εδώ, ο κόσμος είναι το Άπειρο κι εμείς οι αναρριχητές του, σκαρφαλωμένοι περιπλανώμενοι σε αρχιτεκτονικούς μηχανισμούς φαντασίας. Εμείς, οι πρωταγωνιστές της γης, εύθραυστα κατασκευασμένοι, ζητάμε τόπο, προσεκτικά σμιλευμένοι, δίνουμε τα χέρια και αγκαλιαζόμαστε. Άλλοτε χορεύουμε, γυμνά ικετεύουμε θεό. Η Αποκαθήλωση έχει φόντο γαλάζιο και ξαπλώνει σε έναν δείπνο μυστικό, ανθρώπινες φιγούρες σε επαλληλία. Μια μπούρκα. Είμαστε σύμβολα τελικά καμωμένα από το διάφανο υλικό μιας πνοής. Επιμένουμε να υπάρχουμε, ορκισμένοι μετέωροι, σε μια αοριστία που μας εξυψώνει, μας υπερβαίνει, μας διαπερνά. Η περισυλλογή καρπός της σκέψης. Σαν ασίγαστα μικρά του ονείρου πουλιά, διάχυτοι στο σύμπαν αιμάτινοι σουρεαλιστικοί πλανήτες καθισμένοι σε θρόνους ανήκουμε σε μια στιγμή αιωνιότητας. Για πάντα. Και πάντα μέσα μας, ο χρονικός προσδιορισμός, η αφέλεια του τόπου και η πυξίδα.»